Rozwijanie sprawności manualnej:
„Płaskorzeźba” : dziecko obkleja z jednej strony cienką warstwą plasteliny (różnokolorowej) prostokąt kartki (nieduży, np. 10/8cm) następnie za pomocą patyczka po lodach lub po lizaku rysuje rzeźbę na plastelinie. Po wykonaniu pracy dziecko opisuje rodzicowi, co wyrzeźbiło.
Ćwiczenia rozwijające orientację przestrzenną:
Różnicowanie i nazywanie przedmiotów znajdujących się wokół dziecka, określanie położenia przedmiotów w stosunku do dziecka, różnicowanie strony lewej i prawej. Zadaniem dziecka jest określenie położenia wskazywanych przez osobę dorosłą przedmiotów w stosunku do własnej osoby, np. powiedz, co leży po Twojej prawej ręce, powiedz, z której strony jest szafa itp.? W ćwiczeniu należy używać różnorodne określenia dotyczące położenia w przestrzeni, tj. z lewej, z prawej, z tyłu, z przodu, pod, nad, z góry, z dołu itd.
„Prawda czy fałsz?” – rozróżnianie zdań prawdziwych i fałszywych na temat części ciała. Pokazywanie przez dziecko wymienionych części ciała:
Dzieci losują zdania typu:
– człowiek ma dwoje oczu
– człowiek ma dwie lewe ręce
– dłoń człowieka ma 6 palców
– człowiek ma dwie prawe nogi
– człowiek ma kolana
– człowiek ma 1 łokieć
– człowiek nie ma ramion
– człowiek nie ma stóp
– człowiek ma z przodu brzuch, z tyłu plecy
Ćwiczenia usprawniające aparat artykulacyjny:
Ćwiczenie wspomagające poznawanie aparatu artykulacyjnego przez dziecko „Języczek Wędrowniczek”. Rodzic czyta dzieciom treść krótkiej historii języczka i wspólnie z przedszkolakiem wykonuje właściwe ruchy języka, który wybiera się na spacer po całej buzi:
„Języczek wybrał się na spacer po buzi, by sprawdzić co się w niej dzieje. Najpierw oblizuje górną i dolną wargę, dotyka do kącików ust. Potem przesuwa czubkiem po zębach. Dotyka każdego ząbka, jakby chciał je policzyć. Próbuje oblizać górne i dolne dziąsła. Następnie unosi się do góry i przesuwa się po podniebieniu od górnych zębów aż do gardła. Na koniec wędrówki języczek wraca do przodu ust i kiwa nam na pożegnanie.”
Ćwiczenie „Malowanie”: Dzieci przedstawiają za pomocą ruchów języka czynności podejmowane przez malarza głównego bohatera historyjki opowiadanej przez rodzica, starając się przy tym zachować szeroko otwarte usta w celu ułatwienia sobie zadania:
„Malarz maluje sufit”- zadaniem dzieci jest wykonywanie ruchów językiem po podniebieniu zaczynając od zębów, a skończywszy na podniebieniu miękkim.
„Zamalowuje plamy w kilku miejscach”- przedszkolak dotyka koniuszkiem języka kilkakrotnie podniebienia twardego.
„Następnie maluje ściany”- dziecko przesuwa mięsień języka po wewnętrznej części policzków, wykonując ćwiczenie po ich obu stronach.
„Została jeszcze do pomalowania podłoga i przedpokój ”- dziecko przesuwa swój język po powierzchni dolnych dziąseł, które symbolizują wspomniana podłogę oraz po zewnętrznej powierzchni zębów- symbolizujących przedpokój.
„Na koniec malarz pomalował okno”- ćwiczenie polegające na oblizywaniu powierzchni warg językiem.
Zabawy rozwijające myślenie
ZABAWA : ,,PRZEDMIOTY”
Cele: - rozwijanie umiejętności słuchania innych - zwiększanie płynności słownej.
Przebieg: „Rozejrzyj się po sali. Wybierz jeden przedmiot, ale nie mów jaki. Przyjrzyj mu się dokładnie, tak jakbyś miał sporządzić jego plan." Dzieci po kolei opowiadają o wybranym przedmiocie, nie nazywając go. Zadaniem grupy jest odgadnąć, o jakim przedmiocie mowa.
ZABAWA : ,,CO BY BYŁO, GDYBY...”
Cele: - przełamywanie stereotypów myślowych - rozwijanie wyobraźni.
Przebieg: Dzieci siedzą w kręgu. Rodzic podaje zdanie, które dzieci mają dokończyć: „Co by było, gdyby zamiast deszczu padała oranżada…?”
Zabawy wspomagające rozwój inteligencji emocjonalnej u dzieci/
niwelowanie niepożądanych zachowań:
Lustro - Dziecko stoi naprzeciwko rodzica, który jest lustrem. Dziecko pokazuje różne miny wyrażające emocje, rodzic próbuje je dokładnie powtórzyć. Potem następuje zamiana ról.
Księga rekordów – Możemy założyć wspólnie z dzieckiem jego własną księgę rekordów i zapisywać tam wszystkie sukcesy, które udało się dziecku osiągnąć, np. jak szybko udało się mu posprzątać zabawki, ubrać się, czy pokonać jakąś przeszkodę czy zadanie, które sprawiało mu trudność, np. zapinanie suwaka, wiązanie butów itp. Ważne, by dziecko podejmowało wyzwania dla własnej satysfakcji, a nie w dla satysfakcji i nagrody od rodziców, gdyż tylko wówczas rozwija wewnętrzną motywację do działania.
Praca z dzieckiem zdolnym – rozwijanie czytania i pisania
Zapraszam dziecko i rodzica do zagrania w dowolną grę planszową.